திருக்குறள்

481.

பகல்வெல்லுங் கூகையைக் காக்கை இகல்வெல்லும் வேந்தர்க்கு வேண்டும் பொழுது.

482.

பருவத்தோ டொட்ட ஒழுகல் திருவினைத் தீராமை ஆர்க்குங் கயிறு.

483.

அருவினை யென்ப உளவோ கருவியாற் கால மறிந்து செயின்.

திருக்குறள் 483

அருவினை யென்ப உளவோ கருவியாற் கால மறிந்து செயின்.

பொருள்:

தேவையான சாதனங்களுடன் உரிய நேரத்தையும் அறிந்து செயல்பட்டால் முடியாதவை என்று எவையுமே இல்லை.

மு.வரததாசனார் உரை:

(செய்யும் செயலை முடிப்பதற்கு வேண்டிய) கருவிகளுடன் ஏற்றக் காலத்தையும் அறிந்து செய்தால் அரிய செயல்கள் என்பது உண்டோ.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

செயலைச் செய்து முடிப்பதற்கு ஏற்ற திறமைகளுடனும் தந்திரங்களுடனும், உரிய காலத்தைக் கண்டு ஒரு செயலைச் செய்தால் செய்வதற்கு அரிய செயல் என்று ஏதேனும் உண்டா?.

484.

ஞாலங் கருதினுங் கைகூடுங் காலம் கருதி இடத்தாற் செயின்.

485.

காலங் கருதி இருப்பர் கலங்காது ஞாலங் கருது பவர்.

486.

ஊக்க முடையான் ஒடுக்கம் பொருதகர் தாக்கற்குப் பேருந் தகைத்து.

487.

பொள்ளென ஆங்கே புறம்வேரார் காலம்பார்த் துள்வேர்ப்பர் ஒள்ளி யவர்.

488.

செறுநரைக் காணிற் சுமக்க இறுவரை காணிற் கிழக்காந் தலை.

489.

எய்தற் கரிய தியைந்தக்கால் அந்நிலையே செய்தற் கரிய செயல்.

490.

கொக்கொக்க கூம்பும் பருவத்து மற்றதன் குத்தொக்க சீர்த்த இடத்து.