திருக்குறள்

481.

பகல்வெல்லுங் கூகையைக் காக்கை இகல்வெல்லும் வேந்தர்க்கு வேண்டும் பொழுது.

482.

பருவத்தோ டொட்ட ஒழுகல் திருவினைத் தீராமை ஆர்க்குங் கயிறு.

483.

அருவினை யென்ப உளவோ கருவியாற் கால மறிந்து செயின்.

484.

ஞாலங் கருதினுங் கைகூடுங் காலம் கருதி இடத்தாற் செயின்.

485.

காலங் கருதி இருப்பர் கலங்காது ஞாலங் கருது பவர்.

486.

ஊக்க முடையான் ஒடுக்கம் பொருதகர் தாக்கற்குப் பேருந் தகைத்து.

487.

பொள்ளென ஆங்கே புறம்வேரார் காலம்பார்த் துள்வேர்ப்பர் ஒள்ளி யவர்.

488.

செறுநரைக் காணிற் சுமக்க இறுவரை காணிற் கிழக்காந் தலை.

489.

எய்தற் கரிய தியைந்தக்கால் அந்நிலையே செய்தற் கரிய செயல்.

திருக்குறள் 489

எய்தற் கரிய தியைந்தக்கால் அந்நிலையே செய்தற் கரிய செயல்.

பொருள்:

கிடைப்பதற்கு அரிய காலம் வாயக்கும்போது அதைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு அப்போதே செயற்கரிய செய்து முடிக்க வேண்டும்.

மு.வரததாசனார் உரை:

கிடைத்தற்கறிய காலம் வந்து வாய்க்குமானால், அந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு அப்போதே செய்தற்கரியச் செயல்களைச் செய்ய வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

அடைவதற்கு அரியதை அடைவதற்கு ஏற்ற காலம் வந்து விட்டால் அப்பொழுதே தான் செய்வதற்கு அரிய செயல்களைச் செய்து கொள்க.

490.

கொக்கொக்க கூம்பும் பருவத்து மற்றதன் குத்தொக்க சீர்த்த இடத்து.