திருக்குறள்

481.

பகல்வெல்லுங் கூகையைக் காக்கை இகல்வெல்லும் வேந்தர்க்கு வேண்டும் பொழுது.

482.

பருவத்தோ டொட்ட ஒழுகல் திருவினைத் தீராமை ஆர்க்குங் கயிறு.

483.

அருவினை யென்ப உளவோ கருவியாற் கால மறிந்து செயின்.

484.

ஞாலங் கருதினுங் கைகூடுங் காலம் கருதி இடத்தாற் செயின்.

485.

காலங் கருதி இருப்பர் கலங்காது ஞாலங் கருது பவர்.

486.

ஊக்க முடையான் ஒடுக்கம் பொருதகர் தாக்கற்குப் பேருந் தகைத்து.

487.

பொள்ளென ஆங்கே புறம்வேரார் காலம்பார்த் துள்வேர்ப்பர் ஒள்ளி யவர்.

488.

செறுநரைக் காணிற் சுமக்க இறுவரை காணிற் கிழக்காந் தலை.

திருக்குறள் 488

செறுநரைக் காணிற் சுமக்க இறுவரை காணிற் கிழக்காந் தலை.

பொருள்:

பகைவர்க்கு முடிவு ஏற்பட்டு அவர்கள் தாமாகவே தலைகீழாகக் கவிழ்ந்திடும் உரிய நேரம் வரும் வரையில் தங்களின் பகையுணர்வைப் பொறுமையுடன் தாங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.

மு.வரததாசனார் உரை:

பகைவரைக் கண்டால் பொறுத்துச் செல்லவேண்டும், அப் பகைவர்க்கு முடிவுகாலம் வந்த போது அவருடைய தலை கீழே விழும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

பகைவர்க்கு அழிவுகாலம் வரும்வரை அவரைக் கண்டால் பணிக; அழிவுகாலம் வரும்போது தடை இன்றி அழிந்தபோவர்.

489.

எய்தற் கரிய தியைந்தக்கால் அந்நிலையே செய்தற் கரிய செயல்.

490.

கொக்கொக்க கூம்பும் பருவத்து மற்றதன் குத்தொக்க சீர்த்த இடத்து.